در ابتدا به عنوان ابزاری برای نور ، گرما و زمان بندی طراحی شده است ، شمع ها برای روزهای تولد ، جشن های مذهبی یا به عنوان دکوراسیون مدرن تر استفاده می شوند. اما چگونه آنها واقعاً کار می کنند؟
کاترین وانگ یک دانشجوی علوم زیست پزشکی در دانشگاه مک گیل است که متخصص آناتومی و زیست شناسی سلولی است.
استفاده از شمع ها به 3000 B. C باز می گردد ، هنگامی که مصریان باستان از نی های پاپیروس در چربی حیوانات فرو می رفتند و سپس آنها را به عنوان مشعل از آن استفاده کردند. به همین ترتیب ، رومیان باستان برای ایجاد شکل اولیه دیگر شمع ، فتیله ها را به سمت Tallow ، یک شکل ارائه شده از چربی حیوانات فرو بردند. سایر مؤلفه های شمع ها شامل گیاهان ، حشرات ، دانه ها و آجیل است که در تمدنهای چینی ، ژاپنی و هندی مشخص شده است.
به لطف دسترسی و مقرون به صرفه بودن آن ، Tallow همچنان یک ماده محبوب برای شمع سازی در قرون وسطی ، به ویژه در انگلیس و فرانسه بود ، جایی که مانند امروز شمع ها یک هدیه محبوب بودند. موم زنبور عسل نیز ایده آل بود زیرا شعله ای روشن و دود کمتری به وجود آورد. با این حال ، بسیار گرانتر از Tallow بود.
تا قرن هجدهم ، صنعت نهنگ آمریكا كشف Spermaceti ، نفتی را كه از سر نهنگ اسپرم تهیه شده بود ، به ارمغان آورد. این پیشرفت بزرگی در توسعه شمع ها نشان داد زیرا موم Spermaceti هم سخت تر و هم بوی کمتری نسبت به Tallow پیدا کرد. با این حال ، فرآیند تولید شمع های اسپرماسی دقیق و طولانی بود ، و آن را بسیار گرانتر می کرد و بنابراین فقط برای ثروتمندترین بخش جمعیت قابل دسترسی بود.
دهه 1820 شمع های استارین را که از اسید استئاریک ساخته شده بود ، که یک شیمیدان فرانسوی کشف شده می تواند از چربی حیوانات استخراج شود ، به ارمغان آورد. در همین زمان ، شیمیدانان همچنین می دانستند که چگونه موم پارافین طبیعی را از نفت جدا می کنند و شمع های پارافین را ایجاد می کنند. ما امروز از هر دو نوع شمع استفاده می کنیم. این اکتشافات ، همراه با اختراع دستگاهی که تولید شمع های قالب دار را ساده تر می کرد ، روند تولید را متحول کرد.
این پیشرفت ها در قرن بیستم انجام شده است ، جایی که رشد صنایع نفت و گوشت به ترتیب در دسترس بودن پارافین و استرین به عنوان محصول جانبی افزایش یافته است. امروزه ، آنها دو مورد از رایج ترین مواد مورد استفاده در شمع ، به همراه موم زنبور عسل ، موم نخل و موم سویا باقی مانده اند.
تمام بلوک های ساختمانی فوق برای شمع ها را می توان به عنوان موم گروه بندی کرد. به طور خاص ، همه آنها هیدروکربن هستند.
هنگامی که یک شمع روشن می کنید ، گرمای شعله موم اطراف آن را ذوب می کند. موم ذوب شده از طریق یک واکنش احتراق تبخیر می شود ، جایی که هیدروکربن ها با اکسیژن در تعامل هستند تا به دو مؤلفه آن تقسیم شوند: هیدروژن و کربن. این نور ، گرما ، دی اکسید کربن و بخار آب را آزاد می کند و شعله را سوخت می کند. برخی از این گرما توسط موم مجدداً جذب می شود و باعث ذوب شدن و پر کردن موم مایع در پایه فتیله می شود ، بنابراین سوختگی پایدار را حفظ می کند.
در حالی که شمع می سوزد ، متوجه استخر موم ذوب شده در زیر شعله خواهید شد. این موم به عنوان یک سوخت عمل می کند و در صورت مواجهه با آب ، به طور مشابه در برابر آتش چربی واکنش نشان می دهد و باید با از بین بردن اکسیژن به همان روش - به همان روش قرار گیرد.
در مورد ایمنی شمع های پارافین به دلیل انتشار گازهای گلخانه ای هنگام سوزاندن ، اختلاف نظر وجود دارد. بسیاری از مردم حتی آنها را به خاطر آنچه برخی می گویند جایگزین ایمن تر است: شمع های استارین. اما آیا پارافین واقعاً این همه بد است؟
یک مطالعه انجام شده در دانشگاه ایالتی کارولینای جنوبی نشان داد که با شمع های پارافین ، این فرآیند احتراق همچنین مواد شیمیایی سمی مانند تولوئن را منتشر می کند ، که یک مشتق بنزن است ، یک سرطان زا شناخته شده برای انسان. از آنجا که موم پارافین از روغن نفت حاصل می شود ، محققان پیشنهاد می کنند که استفاده از این شمع ها اغلب باعث "آلاینده های خطرناک در هوا می شوند" ، که در هنگام استنشاق می تواند مضر باشد. آنها به مصرف کنندگان توصیه کردند که به جای آن از شمع های سویا یا سبزیجات استفاده کنند ، از جمله شمع های استارین که از روغن و چربی های حاصل از حیوانات و/یا گیاهان ساخته شده اند.
انجمن ملی شمع (NCA) این ادعا را به چالش کشید و اظهار داشت: "هیچ مطالعه علمی تاکنون نشان نداده است که موم شمع ، از جمله پارافین ، برای سلامت انسان مضر باشد."آنها افزودند که سازمان غذا و داروی ایالات متحده استفاده از پارافین را در تولید ، بسته بندی و روند غذا و حتی کاربردهای پزشکی تصویب کرده است.
ایمنی موم پارافین توسط یک مطالعه در مجله سم شناسی نظارتی و فارماکولوژی پشتیبانی شد که نشان داد شمع های پارافین معطر در شرایط عادی هیچ خطری برای سلامتی ایجاد نمی کنند. در این آزمایش ، محققان برای ارزیابی غلظت انتشار گازهای گلخانه ای مضر ، از اتاقهای انتشار کنترل شده محیط زیست استفاده کردند. محققان با هدف تکرار مصرف شمع در خانوارهای عادی. آنها دریافتند که بالاترین میزان انتشار تخمین زده شده برای عطرها ، فرمالدئید و بنزن بسیار پایین تر از حد قرار گرفتن در معرض کیفیت هوا است که توسط سازمان بهداشت جهانی تعریف شده است.
به طور خلاصه ، در حالی که نگرانی هایی در مورد ایمنی شمع های پارافین وجود داشته است ، آنها توسط مطالعات متعدد برای مصرف مصرف کننده ایمن تلقی شده اند و به دلیل توانایی آن در نگه داشتن عطرها و رنگ ها و همچنین مقرون به صرفه بودن آن گزینه ای محبوب برای تولید شمع است.
از آنجا که شمع های استارین از مواد حیوانی و گیاهی ساخته شده اند ، به طور کلی گزینه ای ایمن و سازگار با محیط زیست است. یک مطالعه نشان داد که شمع های استارین در مقایسه با شمع های پارافین ، غلظت کمتری از محصولات دوده و احتراق را منتشر کردند. با یک نقطه ذوب بالا ، استارین همچنین زمان سوزش طولانی تری نسبت به سایر موم ها دارد و به شما اجازه می دهد شمع های شما طولانی تر شود.
در همین مطالعه همچنین نشان داد که در دوره های جشن در گورستان ها در لهستان ، به دلیل افزایش استفاده از شمع ها ، که بسیاری از آنها اغلب از پارافین غیر اصلاح شده ساخته می شوند ، در انتشار گازهای بنزن و تولوئن افزایش زیادی وجود داشته است. محققان گزارش دادند كه میزان انتشار گازهای گلخانه ای قابل مقایسه با انتشار از حمل و نقل است.
حقیقت این است که استنشاق دود در مقادیر بیشتر بدون توجه به نوع موم مضر خواهد بود. تصمیم گیری در مورد نوع شمع برای شما دشوار است زیرا بیشتر موم ها در شرایط عادی ایمن هستند. گفته می شود ، شرایط "عادی" ممکن است از شخص به شخص دیگر متفاوت باشد. به همین ترتیب ، امن ترین گزینه این است که تحقیقات خود را انجام دهید و از شمع ایمن استفاده کنید.
