ارزیابی پروژه های بلند مدت

اصول اساسی در مورد چگونگی تأثیر دلار توسط علاقه مرکب و محاسبات ارزش فعلی می تواند برای تصمیم گیری بهتر در تجارت استفاده شود. تعدادی روش جایگزین برای ارزیابی تصمیمات بودجه بندی سرمایه وجود دارد. اینها شامل ارزش فعلی خالص ، نرخ حسابداری بازده ، نرخ بازده داخلی و بازپرداخت است.

ارزش خالص فعلی

روش خالص فعلی (NPV) ارزش فعلی جریان نقدی یک سرمایه گذاری را در برابر ارزش فعلی جریان های نقدی جبران می کند. مبلغ ارزش فعلی با استفاده از هزینه فرض شده یک شرکت محاسبه می شود. هزینه سرمایه هزینه نظری سرمایه است که توسط یک شرکت متحمل می شود. این هزینه ممکن است با مراجعه به نرخ بهره بدهی یا ترکیب هزینه های بدهی/حقوق صاحبان سهام تعیین شود.

در گزینه دیگر ، مدیریت ممکن است به سادگی نرخ بازده مورد نیاز را اتخاذ کند که باید قبل از انجام سرمایه گذاری از آن فراتر رود. اگر یک سرمایه گذاری آینده نگر دارای ارزش فعلی خالص مثبت باشد (به عنوان مثال ، ارزش فعلی جریان نقدی از ارزش فعلی جریان های نقدی فراتر می رود) ، حداقل هزینه سرمایه را پاک می کند و به نظر می رسد که یک اقدام مناسب است. از طرف دیگر ، اگر یک سرمایه گذاری دارای ارزش فعلی خالص منفی باشد (یعنی ارزش فعلی جریان نقدی کمتر از ارزش فعلی جریان های نقدی است) ، فرصت سرمایه گذاری باید رد شود.

برای نشان دادن NPV ، به تصویر برای املاک و مستغلات مارکوم برگردید. فرض کنید هزینه سرمایه شرکت 5 ٪ است. به یاد بیاورید که ارزش فعلی جریان نقدی 807،828 دلار است. علاوه بر این فرض کنید که قیمت خرید جلو برای ساختمان 575،000 دلار است. تلاش برای بازسازی به 60،000 دلار نیاز دارد تا در پایان سال 1 و سال 2 هزینه شود. نگهداری ، بیمه و مالیات در ساختمان 10،000 دلار در سال خواهد بود که در پایان هر پنج سال قابل پرداخت است. ارزش فعلی جریان های نقدی 729. 859 دلار است:

این پروژه دارای ارزش فعلی خالص مثبت 77. 969 دلار (807،828 دلار - 729،859 دلار) است. این نشان می دهد که بازده پروژه از 5 ٪ هزینه آستانه سرمایه فراتر می رود. اگر سرمایه گذاری پیش رو 675،000 دلار (به جای 575،000 دلار) باشد ، این پروژه دارای ارزش فعلی خالص منفی 22،031 دلار (807،828 دلار-829،859 دلار) خواهد بود.

تغییرات در نرخ ها

ریاضیات (یا مقادیر جدول) را با دقت در نظر بگیرید و مشاهده کنید که:

نرخ بهره بالاتر عوامل ارزش فعلی کمتری را ایجاد می کند و بالعکس.

بنابراین ، منطق ایجاد سرمایه گذاری های خاص با نرخ بهره تغییر می کند. شاید کسی خرید خانه یا ماشین را با اعتبار در نظر گرفته باشد. در نظر گرفتن این تصمیم ، نرخ بهره در این معامله احتمالاً تفاوت زیادی در نحوه مشاهده معامله پیشنهادی ایجاد کرده است.

حتی یک ناظر گاه به گاه از روندهای کلان اقتصادی می داند که سیاست های دولت در مورد نرخ بهره بر فعالیت سرمایه گذاری و رفتار مصرف کننده تأثیر می گذارد. به زبان ساده ، نرخ پایین تر می تواند وام و سرمایه گذاری را تحریک کند و بالعکس.

برای نشان دادن تأثیر تغییر نرخ بهره ، در نظر بگیرید که Greenspan یک سرمایه گذاری 500000 دلاری را در نظر گرفته است که در پایان هر سال به مدت پنج سال 128،000 دلار باز می گردد. صفحه گسترده زیر نشان می دهد که چگونه ارزش فعلی خالص از ارزش خالص خالص مثبت 39183 دلار (وقتی نرخ بهره 6 ٪ است) ، به 11،067 دلار مثبت (هنگامی که نرخ بهره 8 ٪ است) تغییر می کند ، به 14779 دلار منفی (وقتی نرخ بهره به 10 ٪ افزایش می یابد). این بدان معنی است که اگر هزینه سرمایه 6 ٪ باشد ، اما 10 ٪ نیست ، سرمایه گذاری معقول خواهد بود.

در صفحه گسترده قبلی ، از فرمول ها برای تعیین فاکتورهای ارزش فعلی استفاده شد. به عنوان مثال ، سلول E15 شامل فرمول: 1/(1+$ 10 $)^3 است. این فرمول نرخ بهره را از سلول A10 ترسیم می کند. این روش ساده اجازه می دهد تا با تغییر ارزش در سلول نرخ بهره ، محاسبه مجدد سریع ارزش فعلی خالص را انجام دهد.

تأکید بر جریان نقدی پس از مالیات

در محاسبات NPV ، توجه داشته باشید که تمرکز روی جریان نقدی است ، نه "درآمد". مواردی مانند استهلاک بر جریان نقدی تأثیر نمی گذارد و در محاسبات ارزش فعلی گنجانده نشده است. به همین دلیل است که تصویر برای املاک و مستغلات مارکوم شامل کسر استهلاک نیست. با این حال ، هنگام استفاده از ملاحظات ارزش خالص فعلی در عمل ، باید در اثرات مالیاتی به خوبی آگاه باشد. برخی از هزینه های غیرقانونی مانند استهلاک می تواند درآمد مشمول مالیات را کاهش دهد ، که به نوبه خود میزان پول نقدی را که باید برای مالیات پرداخت شود ، کاهش می دهد. بنابراین ، جریان های نقدی و جریان های مرتبط با یک سرمایه گذاری خاص باید به طور دقیق پس از مالیات مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. این اغلب مستلزم تهیه صورتهای جریان پول نقد و مشاوره با متخصصان است که به خوبی در جزئیات قوانین مالیاتی خاص وجود دارد.

به عنوان یک تصویر ساده ، فرض کنید که شرکت میراژ یک قطعه زمین را با یک نهر پرکار بهاری خریداری می کند. هزینه زمین 100000 دلار و 50،000 دلار برای ساخت تسهیلات بطری آب هزینه می شود. فروش خالص آب 40،000 دلار در سال (برای سادگی ، فرض کنید این مبلغ در پایان هر سال جمع آوری می شود و از کلیه هزینه های نقدی خالص است). گیاه بطری دارای 5 سال زندگی است و با روش مستقیم خط کاهش می یابد. به یاد بیاورید که زمین مستهلک نمی شود. در پایان پنج سال ، پیش بینی می شود که این زمین با قیمت 100000 دلار فروخته شود. میراژ 8 ٪ هزینه سرمایه دارد و منوط به نرخ مالیات 35 ٪ سود است. جدول محاسبه درآمد سالانه و جریان نقدی را نشان می دهد.

جریان نقدی سالانه از فروش آب (نه درآمد خالص) در صفحه گسترده زیر گنجانیده شده است. سپس جریان های نقدی خالص سالانه توسط فاکتورهای ارزش فعلی مناسب مربوط به نرخ تخفیف 8 ٪ ضرب می شوند. این پروژه دارای ارزش فعلی خالص مثبت 35. 843 دلار است. جالب اینجاست که اگر درآمد خالص سالانه 19،500 دلار به اشتباه برای 29. 500 دلار جریان نقدی سالانه جایگزین شود ، این تجزیه و تحلیل ارزش فعلی خالص منفی را ایجاد می کرد. نمی توان اهمیت در نظر گرفتن تأثیرات مالیاتی بر زنده بودن گزینه های سرمایه گذاری را دست کم گرفت.

نرخ بازده حسابداری

نرخ حسابداری بازده ابزاری برای ارزیابی جایگزین است که به جای جریان نقدی روی درآمد حسابداری متمرکز است. این روش میانگین افزایش سالانه درآمد را بر اساس میزان سرمایه گذاری اولیه تقسیم می کند. برای پروژه Mirage ، نرخ بازده حسابداری 13 ٪ (19،500 دلار/150،000 دلار) است. نرخ حسابداری بازده ساده و آسان است. قانون تصمیم گیری برای پذیرش سرمایه گذاری هایی است که بیش از نرخ حسابداری خاص بازده است. اما ، این روش ارزش زمان پول ، مدت زمان جریان نقدی و بازده ترمینال دلارهای سرمایه گذاری شده را نادیده می گیرد (به عنوان مثال ، توجه کنید که میراژ قصد دارد 100000 دلار را در پایان پروژه بازگرداند). در نتیجه ، به خودی خود ، نرخ حسابداری بازده به راحتی می تواند بهترین گزینه های سرمایه گذاری را نادرست معرفی کند. باید با مراقبت شدید استفاده شود.

نرخ بازده داخلی

نرخ بازده داخلی (که نرخ بازده تعدیل شده با زمان نیز نامیده می شود) مشابه NPV است. اما، این روش به جای کار با هزینه سرمایه از پیش تعیین شده، نرخ تنزیل واقعی را محاسبه می کند که ارزش فعلی جریان های نقدی پروژه را با ارزش فعلی جریان نقدی خروجی برابر می کند. به عبارت دیگر، این نرخ بهره است که باعث می شود ارزش فعلی خالص صفر شود.

IRR یک ابزار رتبه بندی است که برای هر فرصت سرمایه گذاری محاسبه می شود. قانون تصمیم گیری این است که پروژه هایی را با بالاترین نرخ بازده داخلی بپذیریم، تا زمانی که این نرخ ها حداقل برابر با هزینه سرمایه شرکت باشد. این در تضاد با NPV است، که یک قانون تصمیم گیری کلی برای پذیرش پروژه هایی با "NPV مثبت"، مشروط به در دسترس بودن سرمایه دارد. اساساً، مبنای ریاضی IRR تفاوت زیادی با NPV ندارد.

محاسبه دستی IRR با استفاده از جداول ارزش فعلی چالش برانگیز است. تا زمانی که نرخی که باعث شده ارزش فعلی جریان های نقدی با ارزش فعلی جریان نقدی خروجی برابر شود، به طور مکرر امتحان می شود. اگر جداول موجود به اندازه کافی جزییات نباشد، به درونیابی نیاز است. با این حال، روال صفحه گسترده بسیار ساده تر است. در تصویر گرین اسپن تجدید نظر کنید. صفحه گسترده زیر از نرخ بهره 8. 8361% استفاده می کند. توجه داشته باشید که این نرخ باعث شد ارزش فعلی خالص صفر باشد و IRR است. این نرخ با یک فرآیند حدس زدن بالاتر و پایین تر (با امتحان هر حدس نرخ بهره در سلول A2) انتخاب شد. این به حدس و گمان های زیادی نیاز ندارد. با کمی منطق، نرخ دقیق دقیق را می توان به سرعت پیدا کرد.

روش بازپرداخت

روش بازپرداخت یک روش محبوب و آسان است و زمانی می تواند ارزشمند باشد که هدف سرمایه گذاری کلیدی یافتن پروژه هایی باشد که سرمایه گذاری اولیه به سرعت بازیابی شود. اما، در تعیین دقیق بهترین تصمیمات سرمایه گذاری، چندان قوی نیست.

بازگشت سرمایه با تقسیم سرمایه اولیه بر جریان نقدی سالانه محاسبه می شود. تصویر قبلی برای گرین اسپن بازپرداخت تقریباً 3. 9 سال دارد (500000 دلار / 128000 دلار = 3. 9). اگر سرمایه‌گذاری شامل جریان‌های نقدی نابرابر باشد، محاسبات مستلزم برنامه‌ریزی جریان‌های نقدی ورودی و خروجی است. دوره بازپرداخت نقطه ای است که در آن جریان های نقدی خالص انباشته شروع به فراتر رفتن از جریان خالص نقدی خروجی می کند.

این روش از این جهت ناقص است که ارزش زمانی پول را در نظر نمی گیرد. همچنین نمی تواند فاش کند که پس از دوره بازپرداخت چه اتفاقی می افتد. به عنوان مثال، برخی از سرمایه گذاری ها ممکن است به سرعت بازپرداخت کنند، اما پس از دوره بازپرداخت، جریان نقدی باقیمانده کمی داشته باشند. سرمایه‌گذاری‌های دیگر ممکن است سال‌ها طول بکشد تا بازپرداخت شوند و سپس برای سال‌های آینده به بازده آتی ادامه دهند. اگرچه سرمایه گذاری با بازپرداخت کوتاه تر ممکن است مطلوب تلقی شود، اما به راحتی می تواند بدترین انتخاب باشد. در مجموع، در استفاده از روش بازپرداخت برای تصمیم گیری تجاری بسیار محتاط باشید.

نتیجه

تصمیمات بودجه ریزی سرمایه تفاوت چندانی با کل حسابداری مدیریتی ندارد. ابزارهای زیادی وجود دارد که باید درک کرد و از آنها استفاده کرد. اما، در تحلیل نهایی، تصمیم گیری خوب با قضاوت مستدل هدایت می شود.